رضا حسین بر
ظالمتر از ظالم کسی است که به ظالم کمک می کند و یا ظلم او را عادلانه جلوه می دهد. افرادی که ظلم جمهوری اسلامی را توجیه می کنند از جمهوری اسلامی ظالمترند. آنهایی که ظلم را می پذیرند به گسترش ظلم کمک می کنند و پذیرفتن ظلم را توسط مردم تشویق می نمایند. از این راه است که ظلم در جامعه رواج پیدا می کند. هرگاه هم که مردمانی بر خیزند و در مقابل ظالم بایستند عوامل ظلم به ملامت آنها پرداخته و آنها را از مقاومت باز می دارند. چنین است که جمهوری اسلامی به ظلم بر مردم ایران تشویق می شود.
هر کس که وجدان اجتماعی بیداری داشته باشد می داند که عده ای جمهوری اسلامی را ـ از همان آغاز ـ در کشتار مردم ایران همراهی می کردند و اکنون هم کوشش می نمایند تا آنهایی را که از شرف و ناموس خود دفاع می کنند بد نام سازند.
سازمان اکثریت که روزگاری کارهای تروریستی را با شکوه جلوه می داد اکنون مردم ایران را سرزنش می کند که چرا از ناموس و شرف خود دفاع می کنند. دفاع از آزادی، حقوق بشر، حثیت، مال و جان مظلومان وظیفۀ همۀ انسان هاست. اگر کسی شهامت دفاع از ناموس و شرف خود را ندارد و اجازه می دهد که مأموران جمهوری اسلامی به ناموس و حقوق او تجاوز کنند، حق ندارد که انسان های آزادیخواه دیگر را به جرم دفاع از حقوق خود سرزنش کند.
جمهوری اسلامی می خواهد که فرهنگ فاسد خود را بر تمامی ایران زمین تحمیل کند، دزدی را در میان مردم رواج دهد، رشوه خواری و بی ناموسی را عادی سازد، روشنفکران، زنان، کارگران، و دانشجویان حق طلب را در قتل های زنجیره ای از بین ببرد؛ ولی مردم دلیر ایران، و مخصوصاً مردم بلوچستان، همچنان در مقابل آنان مقاومت می کنند. اینک مردم بلوچستان، همچنان که سابقۀ تاریخی شان نشان می دهد، پیشاپیش مردم ایران، برای دفاع از آزادی، ناموس و شرف ایرانیان پیشگام شده اند، جنایتکاران را تنبیه می کنند، از مظلومان دفاع می نمایند و راستی و درستی را دوباره به ایران باز خواهند آورد.
سازمان اکثریت و برخی از جمهوریخواهان که مبارزات مردم بلوچستان را برای رسیدن به عدالت، آزادای، دمکراسی و برابری محکوم می کنند، بدانند که «مردم ایران» دوستان و دشمنان خود را بخوبی می شناسند. مردم ایران به تجربه می دانند که یعقوب مهرنهاد یک نویسنده بود و به جرم فعالیت مدنی اعدام شد. آنها می دانند که هیچکس در ایران قادر نیست از راه مراجعه به دستگاه دیوانسالاری جمهوری اسلامی و شکایت به قوۀ قضائیۀ آن به حقوق خود برسد. به همین دلیل برای احقاق حقوق خود از همان وسایلی استفاده می کنند که جمهوری اسلامی از آنها بهره می گیرد.
این حق همۀ مردم است که با همان استراتژی و وسایلی که مورد حمله قرار می گیرند از خود دفاع نمایند. و تنها آن گاه که یک نظام دمکراتیک با رأی مردم ایران روی کار آمد و ثابت کرد که از حقوق مردم دفاع می کند، وظیفۀ دفاع از شرف و ناموس مردم به آن واگزار می گردد.
تسلیم به زور در ذات خود گناه بزرگی است ولی تسلیم به فساد و زور، هر دو، گناهی است تباه کنندۀ انسانیت.
دوستان اکثریت و جمهوریخواه قبلاً مبارزۀ مسلحانه را، هم به عنوان تاکتیک و هم به عنوان استراتژی، تجربه و تجویز کرده اند. بلوچ ها همان کاری را می کنند که آنها می کردند. از ما نخواهید که تسلیم زور و فساد شویم.
ظالمتر از ظالم کسی است که به ظالم کمک می کند و یا ظلم او را عادلانه جلوه می دهد. افرادی که ظلم جمهوری اسلامی را توجیه می کنند از جمهوری اسلامی ظالمترند. آنهایی که ظلم را می پذیرند به گسترش ظلم کمک می کنند و پذیرفتن ظلم را توسط مردم تشویق می نمایند. از این راه است که ظلم در جامعه رواج پیدا می کند. هرگاه هم که مردمانی بر خیزند و در مقابل ظالم بایستند عوامل ظلم به ملامت آنها پرداخته و آنها را از مقاومت باز می دارند. چنین است که جمهوری اسلامی به ظلم بر مردم ایران تشویق می شود.
هر کس که وجدان اجتماعی بیداری داشته باشد می داند که عده ای جمهوری اسلامی را ـ از همان آغاز ـ در کشتار مردم ایران همراهی می کردند و اکنون هم کوشش می نمایند تا آنهایی را که از شرف و ناموس خود دفاع می کنند بد نام سازند.
سازمان اکثریت که روزگاری کارهای تروریستی را با شکوه جلوه می داد اکنون مردم ایران را سرزنش می کند که چرا از ناموس و شرف خود دفاع می کنند. دفاع از آزادی، حقوق بشر، حثیت، مال و جان مظلومان وظیفۀ همۀ انسان هاست. اگر کسی شهامت دفاع از ناموس و شرف خود را ندارد و اجازه می دهد که مأموران جمهوری اسلامی به ناموس و حقوق او تجاوز کنند، حق ندارد که انسان های آزادیخواه دیگر را به جرم دفاع از حقوق خود سرزنش کند.
جمهوری اسلامی می خواهد که فرهنگ فاسد خود را بر تمامی ایران زمین تحمیل کند، دزدی را در میان مردم رواج دهد، رشوه خواری و بی ناموسی را عادی سازد، روشنفکران، زنان، کارگران، و دانشجویان حق طلب را در قتل های زنجیره ای از بین ببرد؛ ولی مردم دلیر ایران، و مخصوصاً مردم بلوچستان، همچنان در مقابل آنان مقاومت می کنند. اینک مردم بلوچستان، همچنان که سابقۀ تاریخی شان نشان می دهد، پیشاپیش مردم ایران، برای دفاع از آزادی، ناموس و شرف ایرانیان پیشگام شده اند، جنایتکاران را تنبیه می کنند، از مظلومان دفاع می نمایند و راستی و درستی را دوباره به ایران باز خواهند آورد.
سازمان اکثریت و برخی از جمهوریخواهان که مبارزات مردم بلوچستان را برای رسیدن به عدالت، آزادای، دمکراسی و برابری محکوم می کنند، بدانند که «مردم ایران» دوستان و دشمنان خود را بخوبی می شناسند. مردم ایران به تجربه می دانند که یعقوب مهرنهاد یک نویسنده بود و به جرم فعالیت مدنی اعدام شد. آنها می دانند که هیچکس در ایران قادر نیست از راه مراجعه به دستگاه دیوانسالاری جمهوری اسلامی و شکایت به قوۀ قضائیۀ آن به حقوق خود برسد. به همین دلیل برای احقاق حقوق خود از همان وسایلی استفاده می کنند که جمهوری اسلامی از آنها بهره می گیرد.
این حق همۀ مردم است که با همان استراتژی و وسایلی که مورد حمله قرار می گیرند از خود دفاع نمایند. و تنها آن گاه که یک نظام دمکراتیک با رأی مردم ایران روی کار آمد و ثابت کرد که از حقوق مردم دفاع می کند، وظیفۀ دفاع از شرف و ناموس مردم به آن واگزار می گردد.
تسلیم به زور در ذات خود گناه بزرگی است ولی تسلیم به فساد و زور، هر دو، گناهی است تباه کنندۀ انسانیت.
دوستان اکثریت و جمهوریخواه قبلاً مبارزۀ مسلحانه را، هم به عنوان تاکتیک و هم به عنوان استراتژی، تجربه و تجویز کرده اند. بلوچ ها همان کاری را می کنند که آنها می کردند. از ما نخواهید که تسلیم زور و فساد شویم.
0 نظرات:
ارسال یک نظر