حاکم کردن جو رُعب و وحشت با همه ابزارها

جعفر پویه

رژیم جمهوری اسلامی به دلیل عدم مشروعیت و ترس از بالا گرفتن اعتراضات مردم، دست به اعمالی می زند که بیش از گذشته ماهیت ضد مردمی آن را افشا می کند. پس از مانور گسترده نیروی انتظامی در سطح کلان شهر تهران که بناست در همه شهرهای کشور بدون توقف ادامه یابد، نیروهای بسیجی بار دیگر به خیابانها بازگردانده می شوند تا حکومت نظامی اعلام نشده همچنان پابرجا بماند.طرح امنیت اجتماعی که اوباشگری حکومت را بی پرده در خیابانهای کشور به نمایش گذاشت یک پرده بالاتر رفته و به گفته پاسدار رجب زاده به طرح "انضباط اجتماعی" تبدیل شده است.او در این مورد می گوید:

"طرح هم نیست چون زمان پایانی ندارد و همیشه اجرا خواهد شد." این یعنی دخالت نیروهای سرکوبگر در همه زوایای زندگی مردم و سرکوب و حاکم کردن جو رعب و وحشت تحت نام بی انضباطی. یعنی، رجب زاده نیروهای انتظامی را تبدیل به مُبصر شهرهای کشور نموده و سعی دارد تا به هرشکل ممکن، حاکمیت ولایت فقیه را از تعرض مردم حفظ کند.با این حساب برچیدن بساط بگیر و ببند اوباش حکومتی بی پایان خواهد بود زیرا ترس رژیم استبدادی ولایت فقیه از مردم همیشگی است.

از طرف دیگر روز گذشته خبرگزاریها خبر دادند که 10 نفر در زندان اوین به دار آویخته شدند. همزمان، فرمانده سپاه پاسداران خبر از دستگیری سه جاسوس اسراییل می دهد و زمان آنرا به قبل از اعدام "اشتری"، کسی که به جرمی مشابه در روزهای گذشته اعدام شد، اعلام می کند.

اما چون اینکار از نظر قانونی جز وظایف سپاه نیست، محسنی اژه‌ای، وزیر اطلاعات دولت احمدی نژاد به میدان می آید و می گوید: "دستگیری اخیر جاسوسان اسراییلی با هماهنگی کامل وزارت اطلاعات بوده است" و سعید مرتضوی، جلاد - دادستان رژیم با خبر درخواست حکم اعدام، دستگیری آنها را تکمیل می کند.اعلام خبر احتمال اعدام فرزاد کمانگر، معلم و زندانی سیاسی دربند نیز بخشی از این پروژه رُعب و وحشت است.

رژیم جمهوری اسلامی از حل و فصل مشکلات مردم ناتوان است به همین دلیل بروز اعتراضهای همگانی را در چشم انداز می بیند. همه‌ی بگیر و ببندها و برپا کردن چوبه های دار و دستگیری جاسوس و صدور حکم اعدام برای آنها برای حاکم کردن جو رعب و وحشت است تا مردم را بترسانند و از بروز اعتراضات گسترده جلوگیری کنند.

غافل از اینکه اگر این شیوه کارگر بود تا کنون هیچ حکومت سرکوبگر و استبدادی (همچون رژیم جمهوری اسلامی) بر نمی افتاد و همچنان پابرجا بود.